Το τηλέφωνο που έπεσε
στην ομάδα ήταν το άλλοθι της συμφοράς που ήταν στα σκαριά. Όλα ήταν από πιο
πριν τέλεια σχεδιασμένα και απλά έπρεπε να φύγει η ευθύνη πάνω από τον παράγοντα
της αντίπαλης ομάδας. Ίσως η ευθύνη που είχε επάνω του και το ιστορικό των σχέσεων
με τον άνθρωπο που δέχθεικε το τηλέφωνο, να ήταν τόσο μεγάλο που να μη μπορούσε
να τον άφηνε να ησυχάσει. Σίγουρα όμως το τηλεφώνημα αυτό ήταν για να καθαγιάσει
την ένοχη ψυχή του.
Όπως γνωρίζουμε οι άνθρωποι
της διοίκησης ήξεραν από την πρώτη στιγμή το παιχνίδι που παιζόταν. Προσπάθησαν
να μη βγει προς τα έξω καμία πληροφορία και να παιχτεί ο αγώνας με αγωνιστικούς
όρους μέσα στο γήπεδο. Έκαναν λάθος σε αυτό.
Ο αγώνας ποτέ δε παίχτηκε μέσα στο γήπεδο, το αποτέλεσμα έπρεπε
να ήταν το θεμιτό για τους αντιπάλους και η ιστορία εξελίχθηκε όπως ακριβώς το είχαν
σχεδιάσει.
Χρόνια τώρα προσπαθεί
αυτός ο σύλλογος να προωθήσει τις απόψεις του για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν
στην νοοτροπία αλλα και στις επιλογές που εφαρμόζονται στο άθλημα. Χρόνια οι άνθρωποι
που δίνουν πραγματικά την ψυχή τους δέχονται μια άρνηση από τους κρατούντες τα
ινία του μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Χρόνια τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται. Θύματα
της ομάδες που δεν έχουν και δεν ξέρουν άλλο τρόπο παρά μόνο να κερδίζουν ή να
χάνουν εντός των γηπέδων. Πιστεύουμε πως οι άνθρωποι της διοίκησης μας δεν θα
αλλάξουν ρώτα. Θα μείνουν εραστές του μπάσκετ και όχι ραδιούργοι του. Πιστεύουμε
πως όσο άδικο και να είναι το αποτέλεσμα μιας ήττας με τέτοιους τρόπους, άλλο τόσο
και μεγαλύτερο άδικο θα ήταν μια νίκη με αυτούς τους τρόπους.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ,
ΠΑΡΑ ΝΑ ΝΙΚΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ…
(Φίλοι του ΣΑΠΚ Νεάπολης)
