Στις 9 Ιουλίου του 2010 ο Δημήτρης Γαλάνης, ο κυρ Τάκης μας, έχασε τη μάχη με την επάρατο νόσο και ο Θεός τον πήρε κοντά του. Η θλίψη, ο πόνος και η αμηχανία όλων όσων ζούσαν την καθημερινότητα του ΠΚ αλλά και όλων όσων γνώριζαν τον κυρ Τάκη ήταν τεράστια, η απώλεια του δεν μπορούσε να μετρηθεί είτε ήταν οικογενειακή, είτε ήταν φιλική, είτε ήταν γνωστή από τους αθλητικούς κύκλους...
Ο σύλλογος μουδιασμένος προσπαθούσε να δει την επόμενη ημέρα, να σταθεί στα πόδια του.Πραγματικά ο χαμός του κυρ Τάκη έδωσε την δύναμη σε όλους τους υπόλοιπους να παλέψουν για την ιδέα, για τη φανέλα, για την ομάδα. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου και η απώλεια του μεταφράζεται σε ελπίδα - που την έδινε το βλέμμα του, μεταφράζεται σε αγάπη - εκπεμπόμενη από την καρδία του, μεταφράζεται σε κουράγιο - που πάρθηκε από την πολύμηνη μάχη του με την νόσο. Ο κυρ Τάκης ήταν ο φωτεινός φάρος του ΠΚ και συνέχισε να είναι και θα είναι το αιώνιο φωτεινό μονοπάτι του συλλόγου.
Την επόμενη κιόλας χρονιά και με νέα διοίκηση οργανώθηκε για πρώτη φορά το ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΜΝΗΝΗΣ "ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ"...είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να προσφέρει ο σύλλογος αυτός ως φόρο τιμής στον άνθρωπο που του στάθηκε δίπλα του από το 1987. Φέτος στο 3ο τουρνουά μνήμης και τέσσερα χρόνια από το χαμό του κυρ Τάκη, βλέποντας πίσω αναπολούμε τις στιγμές που βρεθήκαμε δίπλα σε αυτόν τον μεγάλο για το αθλητισμό της Νεάπολης άνδρα και πιστεύουμε πως και αυτός από εκεί που βρίσκεται είναι περήφανος για τον σύλλογο του...!!!
