Ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος

Ο αχάριστος όχι μόνο δεν νοεί να ανταποδώσει το καλό αλλά με πλήρη αήθεια ούτε καν το αναγνωρίζει. Αυτός είναι ο ορισμός της αχαριστίας στην απλή του έκφραση. Η αλαζονεία και η υπεροψία κυβερνούν τη σκέψη και τον λόγο του. Χίλια καλά να κάνεις, λέει ο λαός, ένα να μην κάνεις είναι σαν να μην έκανες κανένα.
Αποδεδειγμένα πολλές φορές ο ευεργέτης σου είναι και ο καταστροφέας σου όταν εσύ ως εντολέας ξεπερνάς τα όρια που σου έχει θέσει. Τα όρια δεν είναι σαφή και εσύ, ως άβγαλτο και άμυαλο παιδί μπερδεύεσαι. Φωνάζεις ή χειροκροτείς; Λατρεύεις ή μισείς; Θεοποιείς ή στοχοποιείς; Υπογράφεις εν λευκώ για τα λεφτά και τη ζωή σου ή κρατάς λογαριασμό και κατηγορείς; 

Την περσινή χρονιά η ομάδα έδωσε την ευκαιρία σε νέους αθλητές να πάρουν εμπειρίες...ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...
ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ...
Για το μέλλον της, για το μέλλον τους...
Μπήκε σε μία τροχιά, με ευθύνη της πράξης της, γνωρίζοντας πως οι καταστάσεις θα ήταν δύσκολες...σε όλους τους τομείς...το έκανε...χωρίς να λογαριάζει οικονομικό παράγοντα, ψυχολογικό παράγοντα, χωρίς να λογαριάσει το οποιοδήποτε κόστος σε οποιοδήποτε τομέα...
Ετοίμαζε την επόμενη γενιά και ήθελε το καλύτερο.
Και τώρα ήρθε η ώρα αυτά τα παιδιά να σηκώσουν το βάρος, οχι να λιποτακτήσουν...ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ...Να αποδείξουν σε όλους πως άξιζαν οι θυσίες...
Να δώσουν πίσω ένα κομμάτι της χαμένης αίγλης του συλλόγου...

Η βλακεία είναι ανίκητη αλλά η προδοσία τιμωρείται...

Μία από τις ιστορίες του φετινού καλοκαιριού, αν και στην αρχή του ακόμη είναι και εκείνου του προπονητή που τον περίμενε η ομάδα του ένα χρόνο να γυρίσει από υποχρεωτική άδεια που είχε ζητήσει, όταν είχε αφήσει στη μέση μία εργασία που είχε αναλάβει, όταν από την αφάνεια του δόθηκε πόστο και ρόλος, όταν του έδειξε η ομάδα δρόμους ...και μόλις γύρισε και ήταν να αναλάβει ρόλους πολλούς και σημαντικούς έκανε ένα βήμα πίσω ώστε να ασχοληθεί με παράλληλο επάγγελμα , άσχετο με το προπονητική ...η ομάδα του τιμώντας τον,βλέποντας πως πρέπει να τον στηρίξει αφού τον υπολόγιζε για τα επόμενα χρόνια δεν τον ξέχασε, αλλά μόνο του έκοψε κάποιους ρόλους, ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις νέες απαιτήσεις της ζωής του...έδωσαν τα χέρια, συμφώνησαν, ξεκίνησε τις υποχρεώσεις που ανέλαβε...και ως του θαύματος, κάποιος, κάπου και μετά , του πρόσφερε κάτι ικανό να τον κάνει να ξεχάσει την προσμονή των ανθρώπων της ομάδας για ένα χρόνο που του κρατούσαν θέση...ξέχασε τις υποχρεώσεις που ο ίδιος συμφώνησε να αναλάβει...ξέχασε τα χέρια που αντάλλαξε...ξέχασε τις προσωπικές επαφές που μέχρι τότε είχε...

Με ένα τηλεφώνημα έβαλε τέλος στην ιστορία, χωρίς να λογαριάσει το παρελθόν, αλλά πολύ περισσότερο χωρίς να λάβει υπόψιν το μέλλον...

Η παραπάνω είναι απλά μία μυθοπλασία...στο μυαλό ενός Φώσκολου...και σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα...

ή μήπως όχι...???