Καθίστε ρε παίδες μη τρελαθούμε εντελώς…εδώ έχουμε δυο διαφορετικούς
κόσμους…ο ένας με μπασκετικη κουλτούρα, που ξέρει που βαδίζει, με ένα κάρο παιδάκια
από πίσω στις ακαδημίες του, με ιστορική διαδρομή δεκαετιών και με αμέριστη αγάπη
για το άθλημα και τους ανθρώπους που το υπηρετούν…ο άλλος κόσμος τι σκατα από όλα
αυτά διαθέτει…???
Και μη μου πείτε το παραμύθι του χρήματος, δε φτουρά σε μένα…και
άλλοι το είχαν στο παρελθόν και να που είναι τώρα, αν όχι στη φυλακή, σίγουρα
στη γόμα δυο ή στην καλύτερη στην γόμα ένα…εκεί που είναι και ο δεύτερος κόσμος
τους…
Βέβαια χρόνια τώρα τα ματάκια μας έχουν δει πολλά, όπως ας πούμε
πως οι κάργιες πάνε πάντα με τον λεφτά ή το άλλο η ενωσουλα μας να στηρίζει τα λεφτά
μπας και δει ανάπτυξη του αθλήματος…τζίφος και σε αυτά…ο καθένας για την τσεπούλα
του ενεργεί και πως θα φάει περισσότερα ρε παιδιά, σιγά μη τους νοιάζει η ανάπτυξη του
αθλήματος, με τόση ανάπτυξη τόσα χρόνια το ΝΒΑ θα έπρεπε να ήταν για εμάς περιφερειακό
πρωτάθλημα…
Λοιπόν λίγα λόγια και σταράτα…τα ράσα δεν κάνουν τον παπά…ή
το έχεις ή δε το έχεις…το άθλημα θέλει εργάτες και όχι εθνοσωτήρες. Και εργάτες
η από εδώ μεριά…ουυυυυυυυυυυ….ένα σωρό…!!!
Δε ξέρω αν αυτά που γράφω αγγίξουν κανέναν, αλλά αυτή είναι η
πραγματικότητα και από ντερμπια τόσα χρόνια, να φαν και οι κότες…μπορεί να τα χάσαμε
τα περισσότερα αλλά εμείς είμαστε ακόμη εδώ ενώ αυτοί που μας κέρδισαν κάνουν παρέα
τους Τσοτσους και τους Μανους…
Άντε και με τη νίκη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου